Skv. fréttum mbl.is hafa Charlize Theron, Angelina Jolie og Scarlett Johansson sagt nei við því hlutverki að verða næsta Bond-stúlka (hvað sem það nú er). Ætli það sé vegna þess að þær vilja ekki vera í hlutverki þar sem þær leika stúlkukindur sem kikna í hnjánum við hverja hreyfingu 007 og segja "Oh James" í annarri hverri setningu? S.s. ósjálfbjarga konur sem bíða eftir hetjunni til að bjarga sér?

Mikið óx álit mitt á þessum þrem leikkonum við að lesa þetta.

Skattmann heimtar skatt af því sem við fáum í styrki, íþróttastyrki t.d. Um daginn voru haldnir tónleikar þar sem KB banki, Synfóníuhljómsveit Íslands og Forseti Íslands buðu fólki. Skattmann ætlar að rannsaka hvort að boðsgestir séu skattskyldir af því.

Ætli maður verði að telja jólagjafirnar fram til skatts? Hvar endar græðgi skattmanns? Hvenær í ósköpunum ætlar skattmann að skilja það að við eigum laun okkar og gjafir sjálf fyrst, ekki skattmann.

Nú eru stéttafélögin að íhuga að hætta að styrkja fólk til íþrótta, þökk sé fégræðgi og yfirgangs skattmanns. Ég vona að hann fái reglulega hiksta á 10,5 á Richter.

Jæja, þá er www.sigurjon.net kominn upp aftur eftir crash. "Ber er hver að vefþjóni nema sér backup eigi" segi ég bara. Allt er eins og það var, 0% data loss, 100% data recovery. Hjúkkit.

Þjónninn sem hýsir hinn vefinn minn krassaði í gær. Þetta er eldgömul dolla sem ég keypti 1999 og var með 450 MHz örgjörva sem ég skipti út seinna fyrir heil 650 MHz. Kom heim í gær og hafði ekki náð sambandi við vélina allann daginn. Fór upp á háaloft (þar sem hún er) og allt var svart á skjánum. Endurræsti og fékk skilaboðin "NTLDT is missing". Eftir tveggja tíma lífgunartilraunir eftir forskrift Microsoft komst læknirinn (ég) að niðurstöðu. Sjúklingurinn (dollan) var dáinn. Þá var ekkert um annað að ræða en að forsníða diskinn og gefa henni lifnivið pillu í formi enduruppsetningu.
Öll gögn voru að sjálfsögðu óendurheimtanleg af diskinum og farinn til binary himna. Þá er gott, og sá er siður, að eiga HELVÍTIS BACKUP AF ÖLLU DRASLINU!!!! ... sem ég átti að sjálfsögðu ;)

Barnalegi borgarstjórinn

Mér hefur fundist hún Steinunn Valdís Óskarsdóttir hafa staðið sig ágætlega sem borgarstjóri hingað til. Og tilefni samnings borgarinnar við starfsmenn sína núna, þar sem sumir eru hækkaðir um 30% í launum á þrem árum. er ágætt. Góð hugsun og vel viljandi. En að sama skapi sýnir hún (og hennar samstarfsmenn er að samningnum komu) af sér ótrúlegan barnaskap. Alveg hreint ótrúlegan. Að halda það í eina sekúndu að önnur hagsmunasamtök launþega munu sitja þegjandi yfir þessu.
Stéttarfélög eru nefnilega eins og lítil börn á leikskóla stundum að einu leyti (nema hvað ekki alveg jafn yndisleg). Ef einn fær þá vilja allir líka. Ef eitt stéttarfélag fær háa launahækkun þá vilja hin það líka. Skiptir þá engu um hvaða ástæður liggja þar að baki. Þess vegna eru “leiðréttingar á kjörum” svona erfiðar.

Borgin gerði örlátan samning við starfsmenn sína. Núna kemur hvert stéttafélagið á fætur öðru og vill endurskoðun kjarasamninga. Leikskólakennarar (KÍ), starfsmenn Hafnafjarðarbæjar. Fleiri munu koma. Þessu vöruðu Samtök Atvinnulífsins við og bæjarstjóri Kópavogs. Og Steinunn er hissa og fúl? Og gengur út af fundi í fússi? Vááááá!

Ef Steinunn var með svona háleit markmið handa kvennastéttum og láglaunastéttum þá er það fínt og virðingarvert. En slík stökk eru betur tekin í nokkrum skrefum en í einu stóru. Annað er óþoskaður barnaskapur. Kennarar fengu að finna fyrir því í síðustu kjarasamningum þegar þeir vildu fá "leiðréttingu" sína.

Segjum sem svo að leikskólakennarar fái “leiðréttingu” á sínum kjörum í samræmi við það sem ófaglærðir starfsmenn leikskólanna fengu núna. Heldur Steinunn að önnur aðildafélög kennara í KÍ muni ekki krefjast álíka “leiðréttingar” í næstu kjarasamningum kennara? Góðir landsmenn: Ég spái “leiðréttingarkennaraverkfalli” þegar samningar KÍ renna út. Þökk sé að hluta R-listanum.

Í kjólinn fyrir jólin.

Nú ætla ég að útskýra af hverju ég hef verið svona skapvondur síðustu tvær vikur. Ég er s.s. í megrun. Neeei grín, ég er ekkert búinn að vera skapverri (nýyrði) en vanarlega en ég er þó í átaki. Svokölluðum dönskum kúr. Alger snilld. Byrjaði í honum fyrir tveim vikum síðan og er núna búinn að missa/losa mig við þrjú kíló og beltið er ekki lengur að hrjá mig. Buxurnar ekki heldur. Ég ætla að halda áfram í þessu fram yfir jól og sjá hvort að six-pakkið hætti að vera feimið og komi út að leika, svona eins og í gamla daga.
Þessi kúr er alger snilld. Maður borðar vel, bara minna og betur en maður gerði. Og árangurinn skilar sér strax.
Reyndar var smá setback um daginn. Við Elsa fórum í jólahlaðborð Upplýsinga- og tæknisviðs KB banka (þar sem ég vinn) og ég missti mig alveg, maturinn var svoooooo góður. Dádýrakjötið (mamma hans Bamba) var þó best. Alger snilld. En afleiðingin var þó sú að ég fór aftur á byrjunarreit, eða jók þyngd mína um 1,5 kg.
Það eina við þennan kúr sem ég fíla ekki er að maður getur ekki leyft sér að borða mikið eins og maður gerði. Ég hef lengi verið kallaður ruslafatan, því í stað þess að sjá fram á að þurfa að henda leifunum þá hef ég klárað allan mat. Rosa duglegur að borða. Þetta var í lagi þegar ég var tvítugur og svo þegar ég var í frönsku Útlendingaherdeildinni (og tvö ár eftir það) því þá var maður að hreyfa sig svo mikið. Hlaupa, klífa fjöll, armbeygjur og annað sem brennir kaloríur. En svo eignast maður unnustu og börn með henni, fer í háskóla ofan í allt saman og hefur ekki lengur mikinn tíma til að hreyfa sig. Þá fer fitupúkinn að núa saman höndunum og setur nokkur kíló á mann í formi fitu. Og burt fara kíló í formi vöðva. Þannig er nú það.
En nú er það að verða búið. Danmörk hefur fundið upp aðferð til að svæla út þennan fitupúka og ég nýt góðs af því.
Annars bendi ég bara á hana Sigrúnu Þöll ef menn/konur vilja kynna sér þetta danska megrunartól betur.

Sarah Reinertsen hetja

Ég dáist mikið af fólki sem yfirstígur risastórar hindranir, stígur fram af ákveðni og einurð og afrekar eitthvað sem gerir það að hetjum. Alvöru hetjum, ekki svona feel-good titill eins og að allir sem taka þátt í Reykjarvíkurmaraþoni fá verðlaunapening.
Ein af þessum manneskjum er Sara Reinertsen. Hún missti sjö ára annann fótlegginn fyrir ofan hné en var um daginn að koma í mark í Ironman Kona (Hawai) keppninni. Fyrsta konan sem afrekar það.
Ég veit ekki hvort allir átta sig á því afreki sem það er, útaf fyrir sig, að ljúka slíkri keppni. Það er byrjað á því að synda 7 km, síðan hjólað 180 km og síðast hlaupið heilt maraþon. Allt án þess að stoppa á milli (nema til að skipta um föt og búnað). Þetta er gífurleg þraut, andleg og líkamleg, og Sarah var fyrsta konan með gerfilim til að ljúka keppni. Það hefur einn maður einnig lokið keppni, það var fyrir 20 árum.
Sarah er núna komin á hetjulistann minn ásamt Emil Zapotek, Rósu Parks, Alvin York, Lance Armstrong og Joe Simpson.

Í sögunni um Öskubusku, uppáhalds sögu dóttur minnar, er köttur sem heitir Lúsifer. Ég er ekki viss um hvað á að halda um þessa nafnagift. Er verið að segja eitthvað um köttinn með því að láta hann heita Lúsifer?
Lúsifer er hinn vondi. En hann var einu sinni engill. Var með kjaft við Guð og féll af himnum niður til heljar og hefur ríkt þar æ síðan. Ég var að velta því fyrir mér hvort að hægt sé að búa til teiknimynd um þá sögu?

Franskir vínbændur hafa greinilega skilið allt sem er að vita um frjálsa samkeppni á markaði. Og gripið til akkúrat réttra aðgerða.

Mbl.is segir frá því í morgun að farþegafjöldi í Strætó hafi dregist saman um 6-8% milli ára. Samt er alltaf verið að hamra á því af ýmsum sjálfskipuðum spekúlöntum (sérstaklega þeim sem vilja þétta byggð) að nota almennnings samgöngur.

Sko, þetta segir bara eitt. Fólk KÝS að nota bílinn frekar en strætó. Þetta kallar á uppbyggingu samgöngumannvirkja í Reykjavík og nágrennis. Annað, fólk KÝS að búa í sérbýli ef það getur (par-, rað- og einbýli). Þetta kallar á auknar lóðaúthlutanir fyrir einbýlishús.

Ég veit að við Sjálfstæðismenn komumst loks til valda í næstu kosningum og þá fara þessi mál að komast í rétt horf. Loksins.

Við Bríet fórum í bíó í gær, sáum Kjúlla litla. Við skemmtum okkur konunglega og Bríet var alveg heilluð af því að vera í bíó. Eftir myndina fórum við beint heim og þar sem við gengum yfir bílaplanið í átt að bílnum var mér litið á hana dóttur mína, 3½ árs og mér fannst hún allt í einu orðin svo stór, sjálfstæð og þroskuð. Gekk ákveðnum skrefum í átt að bílnum, með hendur í vösum þykkrar úlpu og íbyggin á svip. Sennilega að hugsa eitthvað stórmerkilegt.

Einhvern veginn finnst manni að tíminn líði allt of hratt og að börnin stækki of fljót. En það er kannski eigingirni í mér, þau verða jú að stækka og þroskast, þessar elskur.

Umskorin typpi og pokabrjóst

Við Elsa vorum að horfa á Sex and the City þátt á Skjá 1 í gærkvöldi og þar var Charlotte með einhvern nýjan kærasta. Og í fyrsta keleríinu kom í ljós að hann var ekki umskorinn. Og það fannst henni ógeðslegt. Að kærastinn væri ekki umskorinn. Og þetta var víst í fyrsta skipti sem hún sá slíkt. Svo fór hún og hitti vinkonur sínar, sagði þeim öllum frá því hvernig typpi kærastans væri, og allar höfðu þær eitthvað um þetta að segja nema hvað að Samönthu (uppáhaldskarakterinn minn) þótti þetta hið besta mál, að hann væri óumskorinn. Nema hvað, Charlotte tekur þetta upp við kærastann og hann fer á endanum í umskurð. Lætur sneiða af félaganum til að gera henni til geðs.

Ég var að velta því fyrir mér hvort að ekki væri hægt að snúa þessu við á þær stöllur. Segjum sem svo að brjóstin á Charlotte væru farin að pokast aðeins. Síga aðeins. Myndi henni þykja það smart ef nýr kærastinn myndi segja "þetta er í fyrsta skipti sem ég er með stelpu sem er ekki með stinn brjóst" og svo færi hann að ræða brjóstin hennar við félagana? Kannski væri nú einn eðlilegur í þeim hóp sem þætti það bara flott að vera með brjóst au naturelle. Svo er það nú efni í nýtt póst hvort að það sé ekki argasti dónaskapur að ræða typpi/brjóst kærastans/unar við vini sína.

Myndi Charlotte svo á endanum láta setja sílicon í brjóstin á sér til að þóknast kærastanum? Myndi það vera flott innslag í þessa þætti, flott skilaboð til kvenna? Held ekki. Mig grunar nú að þá myndi heyrast hljóð úr horni um staðalímyndir, lélega fyrirmynd og röng skilaboð til kvenna og stúlkna. Og ég myndi sjálfur taka hástöfum undir það. Öskra mig hásann.

Hvað er ég að reyna að segja með þessu? Ég er að reyna að segja að mér finnst fáránlegt að það virðist vera í lagi, í vinsælum bandarískum þætti, að ætlast til þess að typpi séu tálguð til að falla að fegurðarskyni kvenna. Typpi eru frábær tól, umskorin eður ei.

Byggðastofnun vonandi öll

Það er eitt fyrirbæri sem mér er illa við og það er Byggðastofnun. Þetta er stofnun sem er ætlað að halda byggð í landinu, landsbyggðinni, en í raun er verið að ausa fé í atvinnustarfssemi, stundum tilraunastarfssemi, þar sem hætta er mikil á að fé tapist. Það er s.s. verið að veita fé okkar skattborgara, í milljarðavís, í verkefni sem bankar meta sem svo að séu ekki áhættunar virði.

Nú er svo komið að Byggðastofnun hefur tapað svo miklu fé að undanförnu að lánsbært fé er komið undir 8% og Byggðastofnun getur ekki "lánað" lengur. Það er gott og ég vona svo sannarlega að þetta verði banabiti þessarar stofnunnar sem oftar en ekki hefur verið notuð í að ausa fé í verkefni flokksfélaga og kunningja þeirra fyrirgreiðslupólitíkusa sem hafa verið í forsvari stofnunnarinnar þá stundina.

Adieu à jamais, Byggðastofnun!

Þar fór Áramótaskaupið

Frétt mbl.is
Sjónvarp | Áramótaskaup Sjónvarpsins: Þrjár konur við stjórnvölinn
Áramótaskaup Sjónvarpsins er orðið jafn órjúfanlegur þáttur jólahátíðar landsmanna og kerti og spil. Jafnan hvílir mikil leynd yfir efnistökum Skaupsins en nú er komið í ljós hverjir, eða réttara sagt hverjar, skrifa og leikstýra verkinu í ár. Það er þær Edda Björgvinsdóttir, Helga Braga Jónsdóttir og Kristín Pálsdóttir sem þessa dagana horfa á atburði liðins árs með spéspegli og rita handrit að Skaupinu. Þær munu jafnframt koma til með að skipta leikstjórninni á milli sín en Edda sér þó um stærstan hluta þess verkefnis, að sögn Rúnars Gunnarssonar, deildarstjóra innlendrar dagskrárgerðar hjá Sjónvarpinu.

Að sögn Rúnars eru upptökur þegar hafnar á Skaupinu og má búast við að þar verði saman komnir helstu gamanleikarar þjóðarinnar.

Edda Björgvins, Helga Braga Djísus kærst. Þar fór áramótaskaupið til fjandans. Edda er einhver sú ófyndnasta manneskja á Íslandi, Helga Braga löngu þreytt og leiðinleg, eini vonarneystinn er Kristín Pálsdóttir því ég veit ekki hver hún er og því er kannski séns að einhvert húmorgen sé ennþá lifandi í henni.

Af hverju ekki að virkja Baggalút? Þar eru menn sem sjá allar fjórar víddirnar á málefnunum.

Frétt af visir.is
"Þingmaður kærir dreifingu klámmyndar af sér
Það hefur heldur betur færst fjör í leikinn í sveitastjórnarkosningunum sem fram fara í Danmörku í dag. Þingmaður Þjóðarflokksins, Louise Frevert sem býður sig fram til borgarstjóraembættis í Kaupmannahöfn, hefur kært til lögreglu dreyfingu plakata sem sýnir grófa klámmynd af henni. Frevert segist ekki hafa hugmynd um hver stendur að baki dreyfingunni en myndin er 30 ára gömul. Hún er að vonum bálreið vegna plakatanna enda verða þau henni varla til framdráttar í kosningunum."
Ég er að spá, hvað er málið? Mig grunar að hún sé foj út af höfundarréttinum. Ekki er hún að fá krónu vegna birtingar á þessum myndum. Ekki krónu.
Hvað ætli Smáís myndi segja við svona löguðu?

Starfsdagur KB banka færir manni hetjur

Ég fór á starfsdag í KB banka í gær og þar voru haldnar ræður. M.a. hélt Hreiðar Már tölu um stefnumótun bankans og Ingólfur forstjóri hélt tölu um afkomu og rekstur. Eftir það steig Svali framkvæmdarstjóri starfsmannasviðs á svið og hélt tölu um starfsmannafélagið og fleira. En svo kom toppurinn.
Joe Simpson kom á sviðið. Og ég bara gapti af undrun. Joe þessi er maðurinn sem myndin "Touching the Void" fjallar um. Maður sem fótbrotnaði á einum af hæstu tindum heims, var talinn vera látinn af félaga sínum, og skreið svo til base camt með fótinn brotinn, barðist við gífurlegan sársauka, ofþornun, kulda, þreytu og allt.
Ég á mér nokkrar hetjur. Emil Zapotek, Rósu Parks, Alvin York, Lance Armstrong og Joe Simpson. Þegar einn af þeim birtist fyrir framan mann og heldur ræðu um afrek sitt þá einhvern veginn verður maður alveg bit. Orðlaus. Trúir þessu varla. En þarna var hann kominn og hélt snilldarræðu. Það hjálpaði að hafa séð myndina sem er raunveruleg endursögn af því sem gerðist, engu sleppt og engu bætti við.
Þegar hann hafði lokið máli sínu þá var að sjálfsögðu klappað. Ég var fyrstur í salnum til að standa upp, með liðsinni Sigurgeirs. Var búinn að ákveða að gera þetta því síðan myndi salurinn fylgja með. Sem hann og gerði. :)

Hæstiréttur skítur upp á bak

Í gær féll dómur Hæstaréttar í máli lögreglumanns sem keyrði niður mótorhjól og þar með manninn líka sem var á því. Var ekki beint sýknuð, enda ekki hægt því þá hefði Hæstiréttur orðið sér að athlægi. En allar refsingar voru felldar niður og dómur Hæstaréttar var ekkert annað en létt högg á hendur lögreglunnar fyrir grófa líkamsárás á borgara með lögreglubíl. Dómararnir Ingibjörg Benediktsdóttir, Jón Steinar Gunnlaugsson og Ólafur Börkur Þorvaldsson dæmdu í málinu.

Í dómsorði segir " Ákærði og lögreglumanni sem með honum var í lögreglubifreiðinni hafði tvívegis borist tilkynning um hraðakstur hans auk þess sem þau höfðu sjálf með radar mælt hraða bifhjólsins á Norðurströnd á Seltjarnarnesi og reyndist hann þá að teknu tilliti til vikmarka hafa verið 129 km/klst. Í framhaldi þess leituðu þau ákærða í nágrenninu."
S.s. Hæstiréttur gefur sér það að hjólarinn sé sá sem löggan mældi á of miklum hraða. En málið er að hjólarinn var sýknaður af því. Og í viðbót var annar maður búinn að hljóta refsingu fyrir það brot. Þetta er eins og ef ég væri kærður fyrir að lemja Jón Jónsson, sýknaður af því og annar dæmdur fyrir árásina en svo væri það notað gegn mér í Hæstarétti að ég hefði lamið Jón!!!! What?

Annað er þarna inni sem er furðulegt. Það var búið að sanna það að lögreglan hefði EKKI verið með ljósin kveikt (sanna með skráningu úr Tetra kerfinu á ferðum og aðgerðum lögreglubíla) og að ökumaðurinn hefði EKKI misst stjórn á hjólinu, dottið og hjólið hefði farið á löggubílinn, heldur að hjólinu hefði verið ekið BEINT á lögreglubílinn. En nei, Hæstiréttur tekur EKKI mark á fjöldamörgum físískum sönnunargögnum sem og mati sérfræðings heldur hlustar bara á orð löggunar um að hjólarinn hefði misst stjórn á hjólinu fyrir áreksturinn.

Þessi dómur segir bara eitt. Ef það á að refsa lögregluþjóni fyrir stórhættulegar aðgerðir sem geta leitt til dauða saklausra borgara sem lögguna "grunar" um eitt og annað þá þurfa allir hæstaréttardómarar að verða vitnið að brotinu, í sló mósjon, sem og brotið tekið upp á video af fjölmargra manna. Minna dugar greinilega ekki til til að lögreglumenn verði látnir bera fulla ábyrgð á stórhættulegum líkamsárásum gegn borgurum landsins.

Mér er alveg sama hvað hver segir, hæstaréttardómarar geta líka verið fífl og hálfvitar.

Blast from the Past

Ég fékk skemmtilega óvænta upphringingu í hádeginu á mánudaginn, í fyrradag. Félagi minn úr frönsku Útlendingarherdeildinni, Dan Tvedt, var á landinu, gróf upp símanúmerið mitt og hringdi í mig þar sem ég var að gúffa í mig kjötbollur í mötuneytinu okkar í KB banka. Ég var himinlifandi að heyra í honum, að hann var á landinu og bauð honum og kærustu hans í mat til mín í Berjarimann. Ég sótti þau svo á hótelið sitt og fór með þau heim þar sem við borðuðum fínan mat.

Við spjölluðum um liðin afrek og liðna tíma, um gamla félaga og hvað þeir væru að gera núna. Það eru fimm og hálft ár síðan ég hætti í deildinni, eftir 5 1/2 árs þjónustu, og var forvitinn um hvað gömlu félagarnir væru að gera.

Þeir voru flestir orðnir yfirmenn af einhverri sort, sem er gott. Einn er látinn, fékk beinsjúkdóm í Afríku, nokkrir voru hættir í deildinni eins og ég, sumri voru enn að hlaupa á sig í vitleysu, einn er orðinn atvinnu fjallaklifrari og er í S-Ameríku núna, allir hafa verið í einhvers konar action. Þessi heimsókn rifjaði upp gamla tíma og það var virkilega gaman að fá hann Dan í heimsókn.

Við skiptumst á heimilisföngum og email addressum og hann mun koma mér í samband við gamla félaga úti í gegnum email. Ég hef einsett mér að vera duglegri að halda sambandi við þessa gömlu félaga mína sem ég deildi með bestu árum æfi minnar.

Anti-spam birting á netföngum

Spam, eða óumbeðinn fjöldatölvupóstur, er orðinn fyrir internetið það sama og flatlús og klamedía er fyrir kynlíf. Það er æðislegt að stunda netið en því fylgja óværur ef maður er ekki varkár. Þá þarf maður bara að taka til sinna ráða og setja smá öryggi á oddinn og forrita sig framhjá þessu.

Ég hef verið að velta því fyrir mér í nokkurn tíma hvernig hægt er að birta netfang á opinni vefsíðu án þess að vera að drukkna í spami daginn eftir. Ég fékk nasasjón af því hvernig væri hægt að leysa þetta í lokaverkefni mínu í Háskólanum í Reykjavík núna í vor en komst aldrei í að setjast niður og skrifa þetta.

Sem er skrítið, það tók mig svona hálftíma að skrifa þetta í VBScript og Javascript.

Trikkið er að skrifa allt afturábak. Spam “glæpamenn” nota leitarvélar til að skríða um netið og safna netföngum. Leitarvélarnar lesa allann texta í vefsíðum og þegar þær koma að netföngum eru þau skráð. Þá er bara um eitt að ræða til að plata þessar leitarvélar og það er að skrifa út netföngin þannig að leitarvélarnar annað hvort skilja það ekki eða skrá það vitlaust. Og ég ákvað að fara þá leið að skrifa allt afturábak. S.s. sigurjon hja sigurjon . net yrði ten.nojrugis@nojrugis.

Forritunin skiptist í tvennt. Annars vegar verður að skrifa strenginn afturábak í vefsíðuna og krækjan verður líka að innihalda netfangið á afturábak.

Netfangið er skrifað rétt í grunn, s.s. ekki aftur á bak. En þegar það er skrifað út í birtingu er því snúið við í VBScript með StrReverse fallinu. CSS sér um að birta strenginn “rétt” og svo er Javascript fall í krækjunni sem sér til þess netfangið virki sem góð og gild mailto krækja þegar smellt er á hana.

Kóðinn fyrir Javascriptið er:

function reverseString(input) {
var output = '';
for (i = 0; i <= input.length; i++) {
output = input.charAt (i) + output
}
location.replace("mailto:"+output);
}

CSS klasinn sem birtir öfugan streng rétt er svona:
.reverse { unicode-bidi:bidi-override; direction: rtl; }
Það var hann Bjössi hjá Öðru Veldi sem benti mér á þetta og á hann heiðurinn að þessu.

Krækjan er svo skrifuð:
<a href="javascript:reverseString(' ten.nojrugis@nojrugis ');" class="reverse"> ten.nojrugis@nojrugis</a>

Það má sjá þennan kóða í action neðst á hinni vefsíðunni minni, í fætinum.

Þá er prófkjör Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík lokið. Vilhjálmur vann og Hanna Birna kom önnur. Gísli Marteinn tapaði fyrir Villa og fallið sendi hann í 3ja sæti. Þetta er þó sterkur listi að mínu mati.
1. Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson með 6.424 atkvæði í 1. sæti.
2. Hanna Birna Kristjánsdóttir með 6.392 atkvæði í 1.-2. sæti.
3. Gísli Marteinn Baldursson með 6.694 atkvæði í 1.-3. sæti.
4. Kjartan Magnússon með 6.264 atkvæði í 1.-4. sæti.
5. Júlíus Vífill Ingvarsson með 5.943 atkvæði í 1.-5. sæti.
6. Þorbjörg Helga Vigfúsdóttir með 6.629 atkvæði í 1.-6. sæti.
7. Jórunn Frímannsdóttir með 6.422 atkvæði í 1.-7. sæti.
8. Sif Sigfúsdóttir með 5.723 atkvæði í 1.-8. sæti.
9. Bolli Thoroddsen með 6.100 atkvæði í 1.-9. sæti.
10. Marta Guðjónsdóttir með 5.327 atkvæði í 1.-9. sæti.
Ég kaus í gær, í fyrsta skipti sem ég tek þátt í prófkjöri. Gerði það í og með til að styðja Eggert Pál, vinnufélaga minn, sem komst svo ekki á topp 15 listann. Synd.

Það er gaman að sjá hvað konur eru að koma sterkar inn. Koma sterkar inn á eigin forsendum meðal jafningja. Það þarf ekki gerræðislegar sérforsjárhyggjuaðgerðir á borð við fléttulista og kynjakvóta innan Sjálfstæðisflokksins. Reyndar er það ekki undarlegt, flokkurinn er málsvari einstaklinsins og einkaframtaksins. Að njóta þess að vera metinn eftir eigin ágæti en ekki kyni. Þannig að það kemur ekki til greina annað en að fólk komist til metorða á eigin ágæti en ekki kyni.
Hanna Birna og Tobba (Þorbjörg Helga) styrktu stöð sína. Kjartan einnig. Ég vona bara að ósigur Gísla letji hann ekki til afreka. Hann er efnilegur en kannski óþroskaður, þarf meiri tíma. Sjáum til hvað verður.

Jæja, þá kom að því. Ég gerðist flokksbundinn Sjálfstæðismaður á fimmtudaginn síðasta. Voila. Þá er það komið. En svo fór að rigna yfir mig alls kyns símtölum frá stuðningsmönnum hinna ýmissa framboðsaðila í prófkjörinu til borgarstjórnarkosninga í Reykjavík. Flestir voru að kynna aðila sem ég ætlaði hvort eð er að greiða atkvæði mitt eins og Tobba og Hanna Birna.
Svo fór ég og greiddi atkvæði í dag hér í Grafarvoginum. Jibbí. Ég sagði mömmu frá þessu og hún var nú ekki að hoppa hæð sína af hrifningu yfir þessu hjá mér. Pabbi á eftir að verða fúll út í mig yfir þessu líka. Sjáum til hvað það verður lengi.

Baggalútur var með skemmtilegan pistil um daginn. Doldið róttækur en kemur með punkt sem hefur verið að ýfast upp í minni undirmeðvitund undanfarna daga um að umræðan í kringum jafnréttisbaráttuna getur stundum verið too much.

Þegar konur missa sig í jafnréttisbaráttunni

Undanfarna daga hefur ekki liðið einn einasti dagur án þess að fjallað sé um jafnréttisbaráttu kvenna í hverjum fréttatíma, í það minnsta einu sinni. Konur marseruðu í tugþúsundum niður í bæ til að halda uppá 30 ára afmæli kvennafrídagsins og fjölmiðlar landsins eru undirlagðir í umfjöllun um jafnréttisbaráttuna. Það er nauðsynlegt að halda sér á tánum í jafnréttisbaráttunni og jafna stöðu kynjanna á öllum vígstöðum, jafna tækifærin. En ég held að það séu nú ekki allar konur gáfulegar í þessari stórflóðbylgju jafnréttisumræðu. Þórhildur Þorleifsdóttir leiikkona og Gerður Kristný rithöfundur voru gestir Kastljóssins 28. okt. og þar fóru þær yfir fréttir vikunnar. Fjallað var um Jafnréttisviðburði vikunnar og ég var ekki mikið að hlusta á það sem þær sögðu þar enda var ég eiginlega orðinn saddur af jafnréttisumræðunni, búið að ræða hana í þaula undanfarna daga.
En svo ætlaði stjórnandinn að skipta yfir í eitthvað annað mál, Sólvang í Hafnarfirði. S.s. málefni aldraðra. Og ég spennti eyrun, eitthvað nýtt. En nei, þær stöllur voru sko ekkert á því að fara að tala um aldraða. Þórhildur sletti því fram að þar væri hallað á konur líka enda lifðu þær lengur en karlmenn. Og Gerður Kristný kom með það að konur væru mikið í umönnunarstörfum. S.s. þær sjá ekkert nema bleikt þessar stöllur, sjá ekki Sólvang sem dæmi um vandamála eldri borgara heldur bara vandamál kvenna á Sólvangi. Sáu bara og einungis kvennójafnréttisflötinn á málefnum aldraðra. Vá.
Jafnvel þegar umræðan snýst að öðru þá halda þær sér fast við hvað konur eiga erfitt og finna þann flöt á hvaða málefni sem er. Ætli þær eigi syni þessar konur?
GET A FUCKING LIFE segi ég bara. Talandi um að vera fastur í sama hjólfarinu...

Svo er annað varðandi þessar eilífu kröfur um að fjölga konum í stjórnum fyrirtækja og eilíar tölfræðivangaveltur um hlutfall kvenna sem stjórnendur hér og þar. Að hvaða leiti mun það bæta kjör kvenna í kvennastéttum svokölluðum að fjölga konum í stjórnum? Að hvaða leiti mun það útrýma launamuninum að örfáar konur komist í stjórn?

Rosa Parks lést í gær. Rosa varð upphafspunktur fyrir baráttu blökkumanna í Bandaríkjunum þegar hún neitaði að standa upp fyrir hvítum manni í Alabama í Bandaríkjunum árið 1955. Hún er að mínu mati ein hugrakkasta kona sem ég hef heyrt um og hugrekki hennar og staðfesta kom af stað hreyfingu sem á endanum varð til þess að lög í Alabama sem ákvörðuðu aðskilnað kynþáttanna voru dæmd ólög.

Blessuð sé minning hennar og megi hún vera okkur sem fyrirmynd í baráttu gegn órétti, hvaða mynd sem hann tekur.

Sigurjon.net komið í loftið

Jæja, þá er ég búinn að setja í loftið annan vef, Sigurjon.net. Bloggið verður hér en myndaalbúm og alvarlegri greinar verða á þessum nýja vef.
Ég er nú þegar búinn að setja inn fimm greinar um tölvunarfræði, tölvuöryggi to be specific, á þennan vef. Fleiri greinasöfn sem ég hef skrifað (og ég kem til með að skrifa) verða svo væntanleg þarna inn innan skamms.

Skæruliði Hermannsson

Sonur minn hefur fengið nýtt nafn, þ.e. nýja tilvísun. Þegar talað er um Skæruliða Hermannsson hér eftir er átt við hann Þengil Sigurjónsson, eins árs gamlann son minn. Þetta er skemmtilegt réttnefni á drenginn. Hann er doldið skæruliði og er sonur fyrrum atvinnuhermanns (ég). Drengurinn er mjög virkur og forvitinn og veit sem er að NEI er ekkert svar. Bara láta vaða. Og það gerir hann.
Samt eltir maður hann út um allt og segir NEI þegar hann nálgast brothætta hluti eða slíkt, eins og hann hlusti eitthvað á mann frekar en vanalega. Maður lifir þó alltaf í voninni að drengurinn hætti að terrorisa foreldra sína og gerist þægt og hljótt barn eins og eldri systir hans var á þessum aldri. En það er bara ekki að gerast.

Sem er gott. Gaman að svona virkum börnum.

Karlaveldi í Vísindakirkjunni

Ég rak augun í grein í Fréttablaðinu í morgun um Katie Holmes og Tom Cruise þess efnis að Vísindakirkjan, sú sem Tom Cruise er í og núna einnig Katie Holmes, hafi skoðanir á fæðingu barna. Þessar skoðanir eru um það hvað konur mega og mega ekki gera við fæðingu barna sinna. T.d. skv. þessari kirkju eiga konur að fæða barnið í kyrrþey, þ.e. mega ekki öskra. Að sama skapi má ekki nota deyfilyf við fæðinguna.

Ok, það er þrennt sem ég hef um þetta að segja.
A. Þessi kirkja er greinilega byggð á karlaveldi. Túlkanir konu, sem hefur fætt barn, myndu ekki vera svona.

B. Það þyrfti að finna þessa kóna sem komu með þessar reglur og setja melónu upp í rassgatið á þeim. Og á sama tíma banna þeim að öskra.

C. Ætli þessi blessaða Vísindakirkja hafi einhverja skoðun á keisaraskurði eða öðrum inngripum sem geta skipt sköpum í fæðingu barna?

Katie Holmes er núna ófrísk af sínu fyrsta barni sem þau Tom eiga von á. Fyrsta barn er yfirleitt erfið fæðing, í það minnsta erfiðari en næsstu börn. Fæðingin getur dregist á langinn, getur hæglega tekið á annann sólahring. Þannig að þessar reglur Vísindakirkjunnar eiga eftir að vera henni hugleiknar í þjáningunni sem hún á eftir að finna fyrir. Ég allavega óska þeim, þá sérstaklega henni, velfarnaðar og alls hins besta.

Þessar skoðanir eru föðurs tveggja barna sem var viðstaddur fæðingu beggja.

Til hamingju með afmælið Elsa mín

Elsa mín á afmæli í dag, 33 ára. Til hamingju með daginn elskan mín. Og í tilefni dagsins ætlum við að syngja saman:

Hún á afmæl'í dag,
hún á afmæl'í dag,
hún á afmæl'ún Elsaaaaaa,
hún á afmæl'í dag,

Veeeeeiiiiiiiii (klapp, klapp)

Var klukkaður

Drekinn frá Oz og JónGroup (Jón Heiðar) klukkuðu mig með tveggja daga millibili. Bloggarar eru með leik greinilega þessa dagana þar sem þeir klukka hvorn annan og sá sem er klukkaður á að lista upp fimm (5) tilgangslaus atriði um sjálfan sig og að því loknu klukka fjóra aðra.
Eftir gífurlega samviskuskoðun hef ég ákveðið að taka ekki þátt. Í fyrsta lagi eru engar upplýsingar um mig tilgangslausar. Engar. Í öðru lagi er veldisvöxtur á svona leik. Þannig að ef ég klukka fjóra núna, og þeir klukka allir fjóra til viðbótar þá er ég búinn að pirra tuttugu (20) manns, fjóra sem ég klukkaði + 16 sem þeir klukka svo.

Þannig að ég vona að JónGroup og Drekinn frá Oz fyrirgefi mér það þó ég svíki lit og ákveði að taka ekki þátt.

Minningarorð um Kristján afa

Margan manninn hef ég hitt um æfina frá öllum heimsins hornum en engann eins mikinn heiðursmann og hann Kirstján afa minn. Ég hitti hann í fyrsta sinn í Espigerðinu þegar ég var um 10 ára þar sem Ólöf amma og Kristján voru nágrannar og voru að rugla saman reitum. Strax frá þeim fyrstu kynnum var mér af skaplega vel við Kristján og eftir því sem árin liðu, og við kynntumst betur, fór ég að líta meira á hann sem afa minn heldur en ævifélaga ömmu minnar. Hann var geysilega gestrisinn, hlýr, kíminn og áhugasamur um lífsviðburði okkar. En umfram allt var hann heiðursmaður fram í fingurgóma. Yndislegur heiðursmaður. Það var alltaf gaman að spjalla við hann um heima og geima, menn og málefni, því hann var hafsjór af fróðleik og hann hafði alltaf “afaleg” ráð að gefa mér þegar ég var óviss um ákvarðanir. Viskumolana átti hann gnógt af og deildi hann þeim með okkur af mikilli óeigingirni.

Ég á eftir að sakna Kristjáns afa mikið. Þegar maður hefur notið samfylgdar slíks öðlings sem Kristján var verður eftir tómarúm þegar hann fer sem aldrei verður fyllt. Ég vona því að ég hitti fleira fólk eins og hann Kristján afa á lífsleiðinni því það gerir heiminn að fallegri stað og betri.

Guð blessi hann Kistján afa og varðveiti.

Blóm eru ódauðleg, sagði hann og hló. Þú klippir þau í haust og þau vaxa aftur í vor, - einhvers staðar.
(Halldór Laxness, Atómstöðin).

Bríet var að hoppa á milli grárra reita á hellulagðri stéttinni fyrir utan húsið. Svo kom að því að gráu reitirnir tóku enda og við tóku rauðar hellur. Ég hvatti hana áfram, sagði henni bara að hoppa alla leið á stigann sem liggur að íbúðinni okkar. En sú stutta var nú ekki á því. Hún sagði sko hátt og snallt: "Maður á ekki að hoppa ef maður hefur ekkert að hoppa til.". Jamm ef Tumi tígur vissi nú af þessu....

Staðið upp eldsnemma á morgnanna

Þengill vaknaði að sjálfsögðu fyrir allar aldir í morgun. Og ég átti morgunvaktina. Nema hvað að ungur maður ákvað að standa upp í fyrsta sinn fyrir framan foreldra sína, þá er voru viðstaddir. Hingað til hefur hann þurft eitthvað til að standa upp við, notað borð, stóla, ryksuguna eða jafnvel lappir foreldranna við að standa upp og styðja sig. En þarna setti hann báðar yljar flatar í gólfið, báða lófa í gólfið einnig, skaut rassinum upp í loft og svo stóð hann upp á tveim sekúndum eins og mannkynið gerði hér fyrir milljónum árum síðan og lyfti báðum höndum upp í loft, sigri hrósandi, fyrir framan pabba sinn.

Ég klappaði þarna á naríunum einum fata og hvatti hann til frekari afreka. Og viti menn, sá stutti endurtók bara leikinn til að sýna fram á að fyrra afrekið hafi ekki verið nein heppni. Enda er heppni enginn faktor í svona hlutum.

Og eftir þetta klöppuðum við feðgar saman í fögnuði. Þengill rogginn og stoltur. Pabbi hans líka.

Þar sem ég var að fara að ná í meira kaffi í vinnunni þá allt í einu mundi ég eftir texta lags sem ég söng í Sound of America þegar ég fór í kórferðalag með þeim 1990. Snilldartexti sem fjallar um það að ef maður gengur í gegnum raunir og fer á móti vindi þá muni maður styrkjast og í lok ganga eins og maður. Svo var lagið helv. flott líka. Bara strákarnir og lagið var flutt einungis í Notre Dame dómkirkjunni í París af ástæðum sem ég ætla ekki að fara út í hér.

Do you feel the force of the wind
the slash of the rain
go face them and fight them
be ragged, be ragged again.

Go hungry and cold like the wolf,
go hungry and cold like the wolf.
Go wade, like the crane.
Go wade like the crane, like the crane.

The palms of you hands will thicken,
the skin of your cheeks will tan.
You'l go ragged, you'le go weary
you'l go ragged and swarthy.

But you'll walk, but you'll walk.
You'll walk like a man.

Þetta hef ég sannreynt að er satt og rétt.

Við Þengill vorum í gönguæfingabúðum Berjarima í gær og viti menn, Þengill tók tvö lítil skref óstuddur. Þetta voru hans fyrstu skref og ber að fagna þeim. Þau eiga sko eftir að vera fleiri en við erum þó ekkert að flýta okkur. Tökum okkar tíma í þetta. Ætli það verði ekki smá æfing í dag og svo sjáum við til.

Afi er látinn

Kristján afi minn lést áðan. Mikill og yndislegur heiðursmaður er farinn frá okkur og við eigum eftir að sakna hans sárt og viskumolana sem hann hafði nóg af og deildi með okkur af mikilli óeigingirni.

The ultimate F### you!

Lance Armstrong var ásakaður af franska íþróttablaðinu L'Equipe um að hann hefði tekið steralyf. Sko, Lance er búinn að vinna hina frönsku Tour de France hjólreiðakeppni SJÖ ár í röð og ætlaði að hætta keppni eftir síðasta Tour. Þessi velgengni hefur farið virkilega í þjóðerniskenndartaugar Frakka. Að Bandaríkjamður skuli vinna á þeirra heimavelli og það sjö ár í röð. Þannig að til að hefna sín á Frökkum fyrir þessar illa ígrunduðu ásakanir er Lance núna að íhuga að hætta við að hætta og þar með stefna á áttunda stigurinn. Sem ég er viss um að hann nær að gera, gaurinn er ofurmenni.

Svona á að segja F### you (fr. Va te faire foutre). Alger snilld. Svona á að gera þetta :)

Veikindi í gangi

Það eru veikindi í gangi á heimilinu. Þengill nýbúinn með hlaupabóluna og kominn með kvef + eyrnabólgu. Bríet tók við hlaupabólukeflinu og er hálfnuð með hlaupið núna. Öll í bólum og er feikna hugrökk og dugleg (sem Þengill var líka). Ég er með kvef og hálsbólgu. Kötturinn er geðveikur að vana. Bíllinn með endurskoðunarmiða. Ég þarf bara að fá vírus í eina tölvuna mína og þá er þetta fullkomið. Er ekki lífið yndislegt?

Elsa mín er ekki veik enda übermenchen.

Árni Mathiesen og Ian Campbell hafa verið að skrifast á, eru orðnir n.k. pennavinir nema hvað þeir gagnrýna hvorn annan frekar en að tala um daginn og veginn.
Nema hvað... Mbl.is er með eftirfarandi: "Á fréttavefnum news.com.au er haft eftir Campbell: „Er maðurinn fífl? Er hann að fara fram á að við leggjum fram nákvæmar upplýsingar um líffjölbreytni á beitarlöndum á fundi um hvali? Þeir ættu að skammast sín fyrir þetta.“

Árni s.s. svaraði fyrir sig og hefur hitt á veikann blett greinilega. Gott hjá Árna, láta mannfj. heyra það. Það þýðir ekki að leyfa mönnum eins og Cambell sem hefur ekki hundsvit á okkar högum að vaða yfir okkur á skítugum skónum þegar hann sjálfur er með sínar skuggahliðar.

Campbell talar um fækkun kengúra til að vernda sínar auðlindir, beitihaga bændanna. Hvað heldur hann að sjórinn hérna sé? Baðströnd fyrir túrista?

Það eru greinilega til fífl í Ástralíu líka.

Þengill er kominn með eyrnabólgu eina ferðina enn. Þetta er sú áttunda á árinu og númer níu á æfi hans, sem er nærri því árslöng.
En hann er harður af sér strákurinn og hugrakkur. Eins og pabbi hans :)

Rokkað á miðvikudagskvöldi

Fór á Alice in Chains Tribute tónleika á Gauknum í gær með Lailu systir. Massa flott. Þeir sem voru að spila voru Kristó í Lights on the Highway, Jenni í Brain Police (söngvarar), yngri bróðir Kirstó, Bjarni Þór, á gítar (massa efnilegur), trommarinn í Ensími (ógeðslega góður) og svo bassaleikari sem ég kann ekki skil á en var að spila ge'kt vel. Og dagskráin var fín. Þeir tóku unplugged lög fyrir hlé (AIC gaf út eina slíka plötu með tónleikum á MTV) og svo var allt rafmagnað eftir hlé. Ég get vottað það hér með að órafmagnað er mun betra fyrir eyrun, sérstaklega ef eyrun eru staðsett á rokkarahaus sem er staddur á búk sem tilheyrir manni sem situr alveg upp við sviðið.
Djöfull voru þetta flottir tónleikar. Meira að segja rugluðust söngvararnir í textanum, alveg í stíl við Lane Staley heitinn. Hann ruglaðist reglulega, sérstaklega ef sprautupúkinn var með í ferð.
Þeir spila aftur í kvöld á Gauknum kl. 22. Mæli með þessu fyrir sanna rokkaðdáendur.

Waponi Woo og Buburu-ið þeirra

Sjónvarpsdagskráin í gær var með eindæmum leiðinleg. Þá var farið á vídeóleiguna og náð í spólu. Nema hvað, var búinn að sjá allt sem nýtt var og því var farin sú leið að taka eina gamla og góða. Tók eina af mínum uppáhaldsmyndum ,,Joe VS. the Volcano". Alger snilldarmynd sem ég fæ aldrei leið á. Meg Ryan leikur ágætlega þrjár persónur í myndinni og Tom Hanks leikur vel hinn ímyndunarveika, auðtrúa og hugrakka Joe Banks. Lloyd Bridges heitinn kemur líka sterkur inn í þrjár mínútur sem hinn moldríki sérvitringur Samuel Harvey Graynamore. Virkilega táknræn mynd sem segir hvernig það getur skipt öllu í lífinu að rífa sig upp úr föstum sporum í þeim tilgangi að gera eitthvað brjálað og róttækt. Þá fyrst fara hjólin að snúast manni í hag.

Einu sinni tók ég þátt í hálfmarathoni á degi menningarnætur. Í ár var ekki hlaupið en samt kom hlaup til Berjarima 36, heimilis vors. Þengill fékk hlaupabóluna. Hann tekur þessu með miklu hugrekki og þolinmæði, hann sonur minn. Pirrast stundum en ekki oft. Hann er sennilega ekki að fatta það að þessar bólur eiga ekki að vera þarna út um allann kroppinn hans.
Annars rakst ég á þessa snilld. Vona bara að hommar landsins hafi húmor fyrir þessu.
Samkynhneigdur hommi.

Hvað er þetta með knattspyrnustjóra og tyggjó? Ég var að horfa á mörk vikunnar á RUV um daginn og þar var sýndur knattspyrnustjóri hvers einasta liðs sem kom við sögu. 70-80% þeirra voru með tyggjó. Og þá er ég ekkert að tala um neitt lítið og pent tyggjó heldur virtust þeir vera með þrefaldan skammt af hubba-bubba og tilburðirnir í jórtrinu í samræmi við það. Mikið afskaplega þótti mér þetta kjánalegt. Eins og það sé ekki hægt að stýra knattspyrnuliði í ensku Úrvalsdeildinni án þess að líta út eins og belja.

Ég horfði á Fantastic 4 í tölvunni í gær og verð að segja að þetta var bara enn eitt dæmið hversu gersamlega hugmyndasnautt Hollywood er þessa dagana. Ekkert frumlegt kemur frá þeim heldur hver ofurhetjuframleiðslan á fætur annarri og allar byggja þær á tæknibrellum til að hafa eitthvað fram að færa. Ekkert innihald, bara sjónhverfingar.
Ein af þessum myndum sem maður er búinn að gleyma um leið og hún endar. Total waste of time.

Það eru greinilega fleiri en Hannes Hólmsteinn Gissurarson sem hafa gleymt að geta heimilda. Þessir gaurar hafa eitthvað gleymt að geta þeirra líka.

Reykjavík - Akureyri - Reykjavík

Ég er einn heima núna. Elsa og börnin eru á Akureyri. Við fórum norður á laugardagsmorgun og vorum fjóra tíma á leiðinni. Engin stopp enda í kappi við klukkuna að ná dagskránni á fiskideginum mikla á Dalvík. Við létum enga fyrir norðan vita að við værum á leiðinni og Sigrún hélt að við yrðum í Reykjavík. Svo við bæjarmörkin, eða þorpsmörkin frekar, hringdi Elsa í systur sína og leyfði henni að mása og blása aðeins hvað við værum óheppin að vera ekki á Dalvík, þar sem við vorum reyndar akkúrat þá. Heldur betur var nú upplit og undrun á liðinu þegar við fjölskyldan marseruðum í átt að aðalsviðinu og hittum vini og ættingja á leiðinni. Sigrún missti kjálkann í götuna, bókstaflega, þegar hún sá okkur. Alger snilld að verða vitni að því.

Svo flaug ég suður morguninn eftir enda að vinna í free-lance verkefni og þarf að fara að skila af mér. En flugið var ekki beint slétt og fellt. Þegar við lækkuðum flugið byrjaði ókyrrðin sem var mjög öflug meðan við fórum niður í gegnum skýin yfir Akranesi. Og ókyrrðin var alveg þar til við vorum svona 10 metra yfir landi, rétt í þann mund að fara að lenda. Þá féll allt í dúnalogn og við lentum eins og á bómullarhnoðra. Hnökralaust. Svíinn sem sat við hliðina á mér var reyndar hvítur af hræðslu, og ég hafði nú nett gaman af því að sjá það. Líka þegar ég sá að hann fór í afgreiðsluna í flugstöðinni til að kvarta yfir fluginu, sem var reyndar að kvarta yfir veðrinu því það var að þess sökum að flugið var doldið ævintýralegt. Ég meina, engum nema einhverjum Svía dettur í hug að kvarta yfir veðrinu á Íslandi.

Svo var tekinn strætó heim, enda bíllinn á Akureyri. Skemmtileg upprifjun á öllum þeim ástæðum sem eru til að vera á einkabíl, þó það sé dýrara. Ég meina, ég eyddi samtals helvítis hálftíma í að bíða eftir strætó. Þvílíkt helvítis veist off tæm. Og það í roki og rigningu, sem ég reyndar hafði nett gaman af.

Byrjaður í KB

Ég er byrjaður að vinna í KB banka. Rosalega gaman, fullt að gera og flott fólk að vinna þarna. Nema hvað...
Ég þekki nokkra sem eru að vinna þarna frá fyrri tíð, bæði skóla og vinnu. Einn af þeim er hann Egill sem ég vann með hjá Gæðamiðlun/Mekkanó/Kveikjum. Ég fékk sæti við hliðina á honum. Nema hvað að í morgun hætti hann. Bara sí svona. Ég veit ekki hvernig ég á að taka þessu. Var þetta mér að kenna? Þoldi hann ekki samanburðinn við karlmanninn mig? Ofurhönkinn sjálfann? Eins og De Nero sagði í "Analize this": "I feel conflicted about this".

Mótmæli atvinnubílstjóra gegn olíugjaldinu

Ég sat illa sofinn (kom frá Danmörku í nótt) með 10 mán. son minn (sem vaknaði að sjálfsögðu á sínum tíma, kl.6) fyrir framan Ísland í bítið áðan og þar var Mörður Árnason og Birgir Árnason að ræða um margt og mikið. Eitt af því sem var rætt voru yfirvofandi mótmæli atvinnubílstjóra gegn breytingum á olíugjaldinu. Mörður sagði að þau myndu beinast gegn þeim sem hefðu ekkert með þetta að gera, almenningi. En hverjir borga olíugjald og bensíngjald? Allir bifreiðaeigendur. ALLIR. Þannig að þeir sem verða fyrir töfum af þessum sökum eru aðrir greiðendur gjaldsins mikla. Þannig að gerendur og þolendur eru á sama báti þannig séð.
En Mörður var ekki á eitt sáttur við þessar aðgerðir. Skrítið, hann er yfirleitt fylgjandi svona aðgerðum... Allavega þá er ég stuðningsmaður þessara aðgerða. Þó fyrr hefði verið. Atvinnubílstjórar hérlendis geta lært ýmislegt af kollegum sínum í Frakklandi.

En það var þó einn góður punktur sem Mörður kom með sem er algerlega þess virði að atvinnubílstjórar athugi betur. Það var að láta harðar aðgerðir beinast á þeim sem bera beina ábirgð á þessum breytingum, sem ég tel btw arfavitlausar. Elta Geir H. Haarde á röndum og loka hann og hans bíl inni með trukkum án afláts. Að leigubílstjórar taki sig saman og neiti að keyra fyrir Fjármálaráðuneytið. Aðgerðir af slíkum toga.

Ég keyrði diesel bíl (turbo) í Danmörku og verð að segja að eftir þá reynslu myndi ég hiklaust fá mér einn slíkann ef það yrði hagstætt fyrir mig. Sem það er ekki eins og staðan er í dag, því miður. Fínn kraftur og sparneytinn.

Þengill farinn að skríða almennilega - nýtt starf

Þengill er farinn að skríða ”venjulega” ef hægt er að orða það svoleiðis. S.s. farinn að skríða á fjórum fótum. Hann er farinn að vera frekar snar í snúningum og nýtir þennan nýuppgötvaða ferðamáta til að skoða umhverfi sitt vel og vandlega.

Ég vann minn síðasta vinnudag hjá Valhúsaskóla 30 júní sl. Fór síðan í sumarfrí og þegar því líkur hef ég störf í KB banka. Verð þar í netþróunarhóp. Spennandi starf og ég hlakka mikið til að byrja á staðnum. Ég hef hitt samstarfsmenn mína væntanlega og líst svo sannarlega vel á hópinn.

Þengill hinn knái er kominn á stjá

Jamm, það kom að því. Þengill er farinn að skríða. Reyndar "bækslast" hann áfram, þ.e. hann setur hendurnar fram með lófann niður, báðar í einu, og togar sig áfram. Nokkra sentimetra í einu. Sem þýðir að hann getur núna fært sig úr stað á mun árangursríkari máta en hingað til hefur verið raunin. Drengurinn er mjög stoltur af þessu og nýtir sjer þessa nýfundnu hæfileika óspart.

Jeg er mjög stoltur af drengnum líka þó svo að þetta sje eitthvað sem öll börn gera. En þetta þýðir líka að nú verður að gefa drengnum betur gaum þegar hann fer á stjá því Þengill er "handóður" og mjög virkur drengur. Sem þýðir að nú verða allir hlutir innan seilingar Þengils rannsakaðir gaumgæfilega.

Orðinn lasinn!!!

Jeg hef lengi talið mig vera með afbrigðum heilsuhraustann mann, jeg yrði aldrei veikur. En reglulega, svona annað hvert ár, er jeg minntur á það að jeg er nú bara mannlegur sem aðrir.
Nú er jeg kominn með kvef, hálsbólgu og meðfylgjandi hita. Frábært!
Aðrir fjölskyldumeðlimir vorkenna mjer ekkert enda hef jeg lagt áherslu á það að vorkenna ekki eymingjum sem mjer.

En að rökfræði. Sigríður Dögg nokkur, blaðamaður á Frjettablaðinu, sem nýverið birti eigin úttekt á sölu bankanna og varð fræg fyrir, skrifaði frjett í Frjettablaðinu í dag. Þar segir hún að nú hafi komið í ljós að Halldór Ásgrímsson OG fjölskylda hafi átt stærri hlut í einhverju fyrirtæki en gefið hafði verið upp áður. Hið rjetta er að fjölskyldan átti stærri hlut, ekki Halldór. Þannig að rjettast væri að halda Dóra fyrir utan þessa OG yrðingu. En Sigríður Dögg, sannleiksgyðjan sjálf, getur með þessu í raun sagt ósatt án þess þó að ljúga í rauninni. Sniðugt ekki satt?

P.S. Hvernig er þessi nýja stafsetning? Haldið þið að jeg fái Nóbelinn í bloggi í framhaldi?

Lagið um Línu Langsokk er eftir Joda, Jedi riddara

Ég var að hlusta á disk með laginu um Línu Langsokk og var að velta fyrir mér fáránlega lélegum textasmíðum höfundar þess lags, í það minnsta á íslenska vísu. En allt í einu fattaði ég hvar þessi úldni hundur liggur grafinn. Höfundur lagsins er Joda, Jedi riddari! Ég meina, hann er sá eini sem ég veit um sem snýr öllum setningum við á fáránlegan máta og öllum þykir það bara hið besta mál.

Reyndar var dóttir mín að hlusta á diskinn, ég var bara viðstaddur.

Sigurjón Sveinsson, tölvunarfræðingur

Ég er útskrifaður sem tölvunarfræðingur úr Háskólanum í Reykjavík. Loksins. Með 7,7 í aðaleinkunn. Ekki slæmt. Svo héldum við Elsa útskrifarveislu heima sem endaði á Thorvaldsens bar með viðkomu hjá bróður mínum. Hörku fyllerí og stuð.

Þengill fór í aðgerð, fékk rör í eyrun - Iron Maiden

Sonur minn fór í smá aðgerð í morgun. Blessaður drengurinn þurfti að fá rör í eyrun enda hefur hann núna fengið sjö sinnum eyrnabólgu þrátt fyrir ungann aldur sinn, átta mánaða. Ég vorkenndi honum svoooooo. Að þurfa að vera haldið þegar hann var svæfður og barðist á móti höldurum sínum, sjálfum foreldrum sínum. Að þurfa svo að vakna ringlaður á ókunnum stað við illa líðan og vont bragð fyrir vitum sínum. Enda grét hann í klukkutíma eftir að hann vaknaði! Mér leið líka illa við að halda honum blessuðum meðan svefngasið var að ná yfirtökum.
En þetta var allt honum fyrir bestu. Kannski hann fyrirgefi okkur.
En svakalegur munur er á honum núna. Fyrir aðgerð var hann mega pirraður, alltaf að klóra sér í eyrunum og gat ekki sofið nema smá lúr í eynu. Núna er hann rólegur og glaður og sefur eins og pabbi sinn (mikið og vel).
Góðar stundir.

Já, svo fór ég með vini mínum Þorfinni á Iron Maiden í gær. Massa flottir tónleikar þó ég hefði viljað fá að heyra eitthvað af nýrri verkum þeirra líka. Þeir tóku bara lög af fyrstu fjórum plötum sínum. T.d. Infinit Dreams hefði verið flott að heyra. Það var ekki eins heitt og á Metallica og stemmningin var massa góð.

Við ætluðum á ættarmót um helgina en þá tóku börnin uppá því að verða veik, bæði í einu. Við neyðumst þ.a.l. til að vera í bænum yfir helgina. Þetta er samsæri.

Alfreð Þorsteinsson og Comical Ali eru vopnbræður ef marka má fréttir stöðvar 2 í kvöld. Alfreð sagði, sem svar við spurningu, að OR hefði ekki tapað fé af glæfra-fjárfestingum sínum í ævintýrum á borð við Línu.Net og risarækjuna. Ég get svo svarið það, þegar hann sagði þetta sá ég fyrir mér Comical Ali í Bagdad með US tanks í baksýninni: "The Americans are not in Bagdad".

Góð helgi á enda.

Við vísitölufjölskyldan vorum að koma úr góðri helgi saman. Við fórum í sumarbústað í eigu fjölskyldunnar á föstudaginn. Gott veður, góður matur eldaður, góðir vinir komu í heimsókn, heitur pottur notaður óspart. Frábær helgi. Það eina sem skyggði á hana var óheppni Kimi Räikkönen í Nurburgring. Djöfull var ég svekktur með það þegar hægra framhjólið brotnaði undan á síðsta hring. Kimi var fyrstur og átti eftir 3 km í sigur. En svona er þetta bara. Bíllinn þoldi ekki víbringinn sem framhjólið olli með því að vera orðið misslitið og ójafnt. Það var súrrealískt að sjá skot úr on board camera úr bílnum. Hann víbraði geðveikt. Ekki nema von að hann skyldi brotna undan látunum.

Svo kemur maður heim eftir algera fjölmiðlaeinangrun (fyrir utan formúluna) og þá er bara Sigríður Dögg nokkur með greinasafn í Fréttablaðinu um einkavæðingu bankanna. Ekki einungis er þetta þvílík langloka sem svæfir jafnvel mestu spíttfíklana heldur einnig er Sigríður Dögg þessi þekkt fyrir andúð sína á ríkjandi stórnarforkólfum. Ætli það hafi haft áhrif á hana við efnisvalið og efnistökin? Það verður gaman að lesa síðasta kaflann í þessari ritröð á morgun.

Merkilegt þó, hún getur hvergi heimilda né hver heimildarmenn hennar eru. Convenient eða hvað?

Búinn með háskólanámið. B.S. í tölvunarfræði í höfn!

"Loksins loksins loksins" hugsaði ég á þriðjudaginn s.l. kl 11. Þá var ég á ljúka síðasta prófinu til B.S. gráðu í tölvunarfræði í Háskólanum í Reykjavík. Búinn að vera að þessu síðan 2001 þegar ég byrjaði í fjarnámi, fór síðan í HMV og tók síðan þrjár síðustu annirnar í fullu námi. Allt þetta á sama tíma og ég eignaðist tvö börn með henni Elsu minni, var að vinna 50% vinnu og keypti húsnæðið okkar.
Ekki auðvelt en hafðist. Með dyggri aðstoð hennar Elsu minnar og barna.

Nú er ég á leiðinni í sumarbústað fjölskyldunnar með börn og buru. Að njóta lífsins án þess að hafa áhyggjur af neinu skólatengdu. Ég er ekki að fara að skila ritgerð, læra fyrir próf, vinna að skilaverkefni. Ekkert. Bara anda og njóta þess að vera til með fjöldskyldunni. Draumur í dós!

Áfram Blátt áfram

Ég var að horfa á Kastljósið áðan þar sem systurnar í Blátt áfram voru viðmælendur og ræddu um það kynferðislega ofbeldi sem þær urðu fyrir og áhrif þess á líf þeirra. Ég verð að segja eins og er að það voru blendnar tilfinningar sem ég bar til þessa þáttar. Sorg fyrst og fremst. Sorg yfir því sem þær lentu í og lýstu svo hreinskilningslega þarna. Sorg yfir því að þær, og svo mörg önnur saklaus börn, skyldu lenda í þessari hræðilegu lífsreynslu sem kynferðisleg misnotkun er. Sorg yfir því að þær gátu ekki, þrátt fyrir vilja og þor, komist undan þessu strax. Sorg yfir því að líf þeirra skuli vera stórskaðað tilfinningalega og andlega æ síðan.

En einnig fann ég fyrir gleði. Gleði að þær skuli koma fram svona glæsilegar og hugrakkar og vekja athygli á þessum þarfa málstað. Gleði yfir því að þær skuli ásamt öðru hugrökku og góðu fólki rjúfa þögnina sem þessi ógeðslegu myrkraverk þrífast í. Og aðdáun mín á þeim er mikil og einlæg.

Ég vona að þjóðin heyri þetta ákall og rjúfi þögnina. Að börnin sem þola þessa þjáningu heyri og stígi fram og leiti aðstoðar. Að ógeðin sem fremja þessi nýð heyri og sjái að sér. Að fólk heyri og fari að hlusta eftir ákalli á hjálp.

Gangi þeim allt í haginn blessuðum. Ég heyrði og hlusta áfram.

Vinstri menn + efnahagsstjórn = Katastroff

Það er súrsæt tilfinning að verða að vitni að tilburðum Vinstri-Grænna við að hafa áhrif á efnahagsmál landsins. Vinstri-Grænir eru búnir smíða frumvarp þess eðlis að þurfi vinnuveitendur að segja upp starfsmanni skuli fylgja því skrifleg forsenda uppsagnarinnar. Þetta hljómar sakleysislega en endurspeglar þessar hugsanavillur kommana og vilja þeirra til ríkisafskipta í atvinnulífinu.
Það er lítið mál svosum að koma með rök fyrir uppsögn. "Kvikindið er ljótt og leiðinlegt og hrútlatt" gæti jafnvel dugað sem ástæða í slíku plaggi. En það að setja slíkar kvaðir (og aðrar kannski í bígerð í kommasmiðjum) er hættulegt. Það þarf ekki að fara langt til að sjá hvernig slík afskipti enda. Í Þýskalandi og Frakklandi er mikið atvinnuleysi og atvinnulífið er í járnum. Þar hafa sterk verkalýðsfélög á villigötum tekið vinnuveitendur í gíslingu með reglugerðum á borð við 35 tíma vinnuviku í Frakklandi. Einnig kvaðir sem gera alla starfsmenn mjög dýra fyrir vinnuveitendur eins og það að það er mjög erfitt að segja upp starfsfólki þegar illa gengur (Þýskaland). Vegna þessara kvaða halda vinnuveitendur að sér höndunum og eru mjög ófúsir við að ráða fólk. Það er einfaldlega of dýrt. Og hver er afleiðingin? Atvinnuleysi.
Annað við þessa tillögu. Ráðningarsamningur milli tveggja aðila er gagnkvæmt samkomulag þeirra um skipti á gæðum, peningar fyrir vinnuframlag. Einfalt. En af einhverjum sökum er réttarstaða atvinnurekenda við uppsagnir erfiðari en launafólks. Fólkið getur svo gott sem labbað út einn daginn án þess að gefa neinar skýringar. Hætt sí svona. En vinnuveitandi þarf að segja upp starfsfólki á mun strangari máta og á von á lögsókn og sektum ef brotalöm er þar á. Ekki beint sanngjarnt en kannski ill nauðsyn í sögulegu samhengi (misnotkun vinnveitenda á starfsfólki).
Ðe fænalpóint ís.
Kommar + efnahagsstjórn = Vatn + Olía = Getur ekki virkað vel saman.

Auglýsingar Umferðastofu ýta undir fordóma gagnvart feðrum.

Undanfarið hefur Umferðastofa verið með auglýsingaherferð í gangi sem er stuðandi. Sumar auglýsingarnar ganga út á vítavert gáleysi og ég verð að segja eins og er að þær þrjár síðustu hafa vakið mig til umhugsunar. En því miður eru þeir þankagangar ekki um skilaboð auglýsinganna heldur framsetningu.

Þessar auglýsingar eru:

• Maður er að grilla á svölum án handriðs, barn er á svölunum og fellur fram af.
• Maður hleypur niður stiga með vítaverðu gáleysi og skeitingaleysi með barn í fanginu.
• Ölvaður maður sný barni í hringi, missir það, barnið skellur út í vegg og fellur niður stiga.

Svo eru tvær auglýsingar þar sem karlmann keyra á barn og annan mann en þær eru ekki í þessari upptalningu.

Í þessum þrem auglýsingum er börnum stefnt í voða með gáleysi og skeytingaleysi og í öllum tilvikum er það karlmaður sem ber ábyrgð. Mér finnst þessar auglýsingar bera vott um fordóma gagnvart karlmönnum í föðurhlutverki og einnig ýta undir slíka fordóma. Það getur verið að þetta sé tilviljun ein en ég leyfi mér að efast um það, sérstaklega vegna þess að í hinum tveim eru karlmenn við stýrið.

Þessar auglýsingar eru sjokkerandi, vekja skelfingu og sterkar tilfinningar hjá áhorfendum og að tengja karlmenn, feður, við slíka hluti eingöngu er fáránlegt og ber að fordæma harkalega. Ég skora á Umferðastofu að fara að hugsa sinn gang í þessum málum.

Þegar ég kom heim í gær, um kvöldmatarleitið, sagði ég "hó hó hó" eins og jólasveinn þegar ég kom inn. Dóttir mín, að sögn Elsu, sagði "Pabbi" þegar hún heyrði í hurðinni en þegar hún heyrði þetta 3*hó þá kom svipur á mína og hún sagði með spurningartón: Jólasveinninn? Tja, kannski hitti hún naglann á höfuðið, kannski er ég n.k. jólasveinn.
Svo varð hún veik í nótt, fékk gubbupest þessi elska. Ég vorkenndi henni mikið enda er þetta alls ekki gaman.

Árekstur á móti sólu

Gærdagurinn byrjaði vel. Gott veður, örlítið frost en það er bara gott, herðir geirvörturnar. En eftir hádegið, í miðjun tíma í háskólanum hringdi síminn. "Elsa mín!" stóð á símanum. Ég skellti á, enda í miðjum tíma. Síminn hringdi aftur. Elsa aftur. Hmmmm eitthvað er þetta skrítið. Ég tók símtalið enda greinilega eitthvað mikilvægt á seiði. Elsa mín tilkynnti mér það þá í símanum að hún hafði lent í árekstri. Bíll hafði þrumað aftan á hana á Höfðabakkanum og börnin okkar tvö, Bríet og Þengill, voru með henni. Allir voru heilir á húfi en bíllinn bar þess merki að höggið hafði verið þungt. Stuðari skakkur, afturhurðir skakkar í og vesen. Þrumarinn slapp lítið meiddur, tognaði víst í hálsi að sögn. Vonandi nær hann sér fljótt greyið.
Nú er það bara að fara að kljást við helvítis tryggingarfélagið. Báðir bílar eru tryggðir þar og tjónið er það mikið að ekki borgar sig að gera við hann. Úff nú eru góð ráð dýr að hætti Simans og Friðriks Pálssonar.

Jæja, best að byrja þetta blogg

Ég var að stofna þetta blogg um daginn og það er kominn tími á að setja eitthvað inn. Maður er doldið nýr í þessum bransa, að blogga þannig að þetta verður kannski doldið endasleppt en maður verður bara að pósta eftir getu.
Ég s.s. heiti Sigurjón Sveinsson og er nemi á lokaári í tölvunarfræði í Háskólanum í Reykjavík. Þess fyrir utan er ég fjölskyldufaðir og að vinna hálfa vinnu. Nóg að gera.